Gepest worden, wat is er van de lelijke eendjes geworden?
Ik ben geboren in Suriname en middenin de puberteit kwam ik naar Nederland. Ik was klein van stuk, maar was vroegrijp met stevige dijen en grote borsten. Ik was donker en had overal zwart haar. Ik leek in de verste verte niet op mijn lange en slanke klasgenootjes, die bijna allemaal blond waren. Ik werd overal van top tot teen bekeken: in Brabant waren ze niet gewend aan donkere mensen. ‘Lange tijd heb ik mijn uiterlijk genegeerd; ik wilde er zo weinig mogelijk naar kijken. Op mijn 35ste kwam ik klem te zitten in mijn leven. Ik was het vertrouwen in mezelf volledig kwijt. Nu zie ik die breakdown als een cadeau. Ik werd gedwongen om van mezelf en van mijn uiterlijk te leren houden. Dat veranderde alles.©’Elke dag kijk ik in de spiegel en vertel mezelf dat ik mooi ben. Ik praat tegen mijn lichaam en geef het complimenten. Contact maken met je lichaam en tevreden zijn met hoe je eruit ziet, dat vormt de basis van elk leven, weet ik nu. Binnenkort sta iknaakt in het tijdschrift Viva, voor de rubriek Anybody. Ik vind het bevrijdend om gezien te worden. ‘Ik kijk met een open vizier vooruit en zo min mogelijk terug. Als er een reünie zou worden georganiseerd, ga ik er zeker naar toe. Ik straal zelfvertrouwen uit, je kunt zien dat ik lekker in mijn vel zit. Maar de strijd aangaan met mijn pesters, daar heb ik helemaal geen behoefte meer aan. Ik heb genoeg gestreden in mijn leven.’