‘Het was geen aantrekkelijke man, maar onze spirituele band was enorm sterk. Tijdens die reis in 2008 leerde hij onze groep alles over de cultuur van Hawaï. Na afloop hielden we mailcontact, en langzaam werden we verliefd. Twee jaar en talloze mails later kwam ik terug en brachten we voor het eerst samen de nacht door op Honolulu. Héél spannend! Hij was erg romantisch, bracht me overal naartoe, deed echt zijn best voor mij. Dan kwam-ie ineens met kaarsen en wierook aanzetten. Hij was dol op kamperen op demeest onmogelijke plekken, we hebben zelfs een nacht op de vulkaan geslapen, en onderweg leerde hij me dingen als rijst wassen in de oceaan, dan smaakt het nog lekkerder. Het waren drie intense weken, alsof we twee helften van hetzelfde ei waren. Weer terug in Nederland belden we elke dag. ‘Je hebt mijn hart geopend’, zei hij. Maar na een half jaar voelde ik dat er iets veranderde, al ontkende hij dat. Ondertussen spraken we al over trouwen. Ik had mijn huis in Nederland verkocht, het vliegticket was geboekt, mijn zoons had ik verteld dat ik ging emigreren -en toen kreeg ik een hele lange mail van ene Carla. Een Hawaiaanse. ‘This is my man!’ schreef ze geëmotioneerd. Het bleek dat hij ondertussen ook een relatie met háár had gekregen. Zij wist niets van mijn bestaan af, tot ze na een ruzie op zijn computer keek en al mijn mails en foto’s zag. Ik was diep geraakt. Mijn hele toekomst met hem was weg. ‘Ik wil rekenschap van jou!’mailde ik hem. ‘Ik weet niet of er nog enige verbinding is tussen ons’, mailde hijkoeltjes terug. Toch ben ik naar Hawaï gegaan en daar heb ik Carla opgezocht. Samen hebben we een hele avond coconut rum gedronken en elkaar getroost. We kwamen erachter dat er nog veel meer vrouwen in zijn leven waren, altijd. Maar door de pijn heen hebben we ook gelachen, omdat we ons zo hebben laten beetnemen. Hij houdt gewoon van vrouwen en dus deed hij zó zijn best om ons beiden te houden, dat hij ons uiteindelijk allebei is kwijtgeraakt. Maar hoe pijnlijk het ook was, ik heb hem vergeven. Als je vrede en harmonie in de wereld wil brengen, moet je dat ook zelf uitstralen, vind ik. En het mooie was: net toen ik hem helemaal had losgelaten, kwam er een hele leuke Mexicaan het Hawaiaanse strand op. We begonnen te dansen, en hij heeft me de rest van de avond niet meer losgelaten. ‘Er bestond die avond geen andere vrouw,’ zeiden vriendinnen die erbij waren. ‘Er was niemand anders dan jij.’’